Een stukje geschiedenis
Vroeger ging het er anders aan toe als er brand was. Je was op jezelf en eventueel je buren aangewezen. Een brandweer was er niet, en met ’emmertjes’ water werd geprobeerd om de brand te blussen. In een tijd dat de meeste huizen nog van hout waren sprong een brand ook heel gemakkelijk over naar de buren, en soms werd zelfs het hele dorp verwoest door de brand. Vroeger hadden de meeste huizen ook geen schoorsteen, slechts een gat in een dak.
Het begin van de brandweer
Karel V bracht hier verandering in. Vanaf 1521 werd het een soort van verplichting dat er stenen huizen werden gebouwd met e
en schoorsteen. Hierdoor werden er minder dorpen verwoest door een brand, en mensen gingen al snel inzien dat dit beter was. Er werden wakers aangesteld die moesten helpen om de brand te bestrijden als er ergens brand was. Dit waren eigenlijk de voorlopers van de brandweermannen. Helaas waren er alleen nog maar de leren emmertjes die in de sloot of put gevuld moesten worden. De mensen maakten een rij waarbij ze de emmers doorgaven. In 1614 kwam de eerste brandspuit en het blussen werd gemakkelijker. In 1874 kreeg Nederland zijn eerste brandweerkorps.